به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ اگر به ناكارآمدن بودن سیستم حمل و نقل عمومی برای بهره برداری معلولان و استفاده اجباری آنها از خودروهای دربستی، نیمنگاهی بیندازیم و همچنین قیمتهای سرسام آور خرید وسایل كمك توانبخشی مانند عصا، ویلچر و تخت برقی را هم مدنظر داشته باشیم، آنگاه براحتی متوجه میشویم كه هزینههای روزمره یك فرد معلول، از توان مالی بسیاری از خانوادههای آنان خارج است.
حال جالب است كه در این شرایط نامساعد، خبرها از افزایش مجدد قیمت خرید وسایل كمك توانبخشی ویژه توان یابان حكایت میكند.
رییس انجمن دفاع از حقوق معلولان، روز گذشته از افزایش چهار برابری نرخ وسایل كمك توانبخشی معلولان خبر داده و گفته است: قیمت دو نوع ویلچر برقی كه یك و دو میلیون تومان بوده، الان به پنج و 9 میلیون تومان افزایش پیدا كرده و نرخ ویلچر دستی نیز از 300 هزار تومان به یك میلیون و 400 هزار تومان رسیده است. همچنین نرخ تشك برقی معلولان نیز كه در گذشته 150 هزار تومان بوده، هماكنون به 600 هزار تومان رسیده است.
آنگونه كه از شواهد و مستندات برمیآید، دلیل افزایش قیمت وسایل كمك توانبخشی معلولان، به موضوع تخصیص نیافتن ارز دولتی برای تهیه وسایل موردنیاز معلولان برمیگردد.
یعنی به زبان ساده تر، دولت نمیخواهد از ارز دولتی برای خرید وسایل كمك توانبخشی ویژه معلولان استفاده كند و در واقع، خرید وسایل كمك توانبخشی معلولان در اولویت ارزی دولت قرار ندارد.
حال، اگر مسوولان درنظر داشته باشند كه معلولان بدون وسایل كمك توانبخشی نمیتوانند حضور موثر و پررنگی در جامعه داشته باشند، در آن صورت بیراه نیست اگر بگوییم كه با هربار افزایش قیمت وسایل كمك توانبخشی و ناتوانی مالی برخی معلولان برای تهیه این اقلام ضروری، ناخودآگاه گروهی از جمعیت چهار میلیونی معلولان ایران، از دایره نیروهای فعال جامعه حذف میشوند.
نظر شما